SENHORA DOS RAIOS.
Agora venta
e a poeta em sua sina,
a voar
a saia, na ventania,
rodopia.
Raios e trovões riscam a brasa alumiada
que a ventarola abana pro fogo queimar.
Senhora,
tua espada de guerreira,
brilha!
Chove fino... leva a tristeza.
Tempestade...leva o mal.
Tua ventarola abana,
os dias de calor.
Ventania, rodopia
e a poeta
a voar,
pisando em estrelas,
no ar.
Agora venta
e a poeta em sua sina,
a voar
a saia, na ventania,
rodopia.
Raios e trovões riscam a brasa alumiada
que a ventarola abana pro fogo queimar.
tua espada de guerreira,
brilha!
Chove fino... leva a tristeza.
Tempestade...leva o mal.
Tua ventarola abana,
os dias de calor.
Ventania, rodopia
e a poeta
a voar,
pisando em estrelas,
no ar.